Stil geboren

Stil geboren

Deze blog schrijf ik, omdat het verhaal van Marley verteld mag worden.

Zoals jullie misschien weten plaats ik van elke fotoreportage een foto op mijn Facebookpagina. Dit natuurlijk altijd met toestemming van de ouders. Ook daarom wil ik het verhaal vertellen, van mooie kleine Marley, want ook zij verdient een plekje op mijn Facebookpagina (website).

3 september rond een uur of 1, ik zie op het schermpje van mijn telefoon, Rik, mijn broer belt, ik neem vrolijk op, hi broertje! Hij vraagt mij toch wat serieus, “waar ben je?” . Ik loop op de Najaars-fair in Maarssen. Oke, zegt hij, ik moet je iets vertellen. Het kindje van Nicole is overleden. Met verbijstering ben ik stil, heel stil. Nicole de schoonzus van mijn broertje is zwanger na een lange medische weg in het ziekenhuis, ze was 28 augustus uitgerekend, en liep dus een week overtijd. We zaten te wachten op een berichtje, maar niet dit…

Zaterdag voelde ze het kindje niet, of weinig, de dag erna naar het ziekenhuis en werd er geen hartslag gevonden…. de kleine was overleden…….   Ik had geen woorden aan de telefoon, ik voelde meteen de tranen komen, maar ik liep met mijn zoon op de markt, ik moest me toch een soort inhouden. Wat vind ik dit in en in verdrietig. Dit gun je niemand, maar na dit rottraject al helemaal niet.

Ik stuur mijn schoonzus Sandra een appje, ik hoorde dat zij naar haar zus toe was gegaan. “Wat een vreselijk bericht, heel veel sterkte! En als ik iets kan betekenen laat me maar weten dan spring ik nu in de auto….”

Later die dag bleek, dat het kindje nog niet geboren was, wel overleden, maar de geboorte liet nog een paar dagen op zich wachten. Woensdag 6 september is de geboortedag van een prachtig meisje genaamd Marley. Nicole en Jochem waren papa en mama geworden, heel trots en verliefd op hun kleine meisje, maar ook heel verdrietig, omdat zij al snel van haar afscheid moeten nemen. In het ziekenhuis worden foto’s gemaakt door Stichting Make a Memory, dit is aanbevolen door het ziekenhuis.

Na contact via schoonzus Sandra, is het toch ook wenselijk om foto’s te hebben van Marley thuis en van haar crematie. Op zondag ga ik bij Nicole thuis langs, we bespreken samen dat ik de afscheidsplechtigheid mag fotograferen, ik fotografeer ook nog op de babykamer, waar Marley ligt, in een mandje. In haar eigen bedje, het kamertje gevuld met liefde, en verdriet. Trots op hun mooie meisje, maar ook zo verdrietig omdat het gewoon oneerlijk is. Ik fotografeer de kaartjes op het kamertje, ik maak nog een paar foto’s van Marley. Papa Jochem heeft een mooi naambord gemaakt, die zet ik natuurlijk ook op de foto. Het valt mij op hoe sterk Nicole is, wat een dappere vrouw, stiekem ben ik hartstikke trots op haar, hoe zij er mee omgaat.

Woensdag 13 september is de dag van het afscheid, de plechtigheid begint om 10.00uur de directe familie is om half 10 aanwezig. Alsof de hele wereld in de war is, stormt het vreselijk deze ochtend. Ik vertrek ruim op tijd thuis, om half 8 in de ochtend, ik wil natuurlijk niet te laat komen, en het is toch ruim 1 uur en 15 minuten rijden, zonder file.

En dan onderweg, het weer gaat ontzettend te keer, het waait heel hard en ja hoor, een vrachtwagen omgegaan, de weg is volledig afgesloten. Ik heb contact met Sandra zij zijn gelukkig voor in deze file en komen wel op tijd, ik kon geen kant meer op… en zag de tijd langzaam voorbij gaan… ik deed en schietgebedje, dit kan toch niet de bedoeling zijn, zei ik in mijn hoofd, en als een klein wondertje begon het weer te rijden. En uiteindelijk was ik er om 10,03uur wel te laat, maar gelukkig ook nog op tijd. Direct na mijn binnenkomst camera in de aanslag, Nicole en Jochem dragen zelf het mooie mandje naar binnen en de dienst begint.

Nicole begint zelf, wat ben je toch sterk meid! Een prachtige herinnering aan haar zwanger zijn, aan het mooie gevoel van het kindje dat groeide in haar, de verrassing met de babyshower, de herinnering van de goede geboorte, en het voor het eerst zien van hun kindje die hen papa en mama maakte. Ze maakte speciaal voor Marley een mooi haakwerkje om met haar mee te geven, een prachtig Nijntje kleedje. Daarna kregen de ouders en zussen het woord, ook zij sterk als zij zijn hadden mooie woorden.

Als afsluiting vertelde Jochem zijn weg naar het vaderschap, het ongeloof toen hij hoorde dat hij vader werd, omdat hij vaak aan boord is, heeft hij het goede nieuws per telefoon gekregen van Nicole, hij vertelde dat hij eerst over het water had getuurd…. Was het echt? Ook was hij in de wereld van de Prenetal, de zwangerschapscursussen terecht gekomen… en het ongeloof dat het allemaal niet zo mocht zijn….

Ik wens jullie heel veel kracht om dit verlies te dragen, ik wens dat jullie vrienden en familie als een warme deken om jullie heen blijven staan, zoals zij dat deden na het horen van het bericht, na de geboorte en met de plechtigheid! Ik hoop dat jullie het lichtje kunnen blijven zien, zoals jullie zelf vertelde, jullie kunnen zwanger worden, en dat geeft hoop!

Marley de Vries

*06 september 2017*

Vandaag vlieg jij met je doorzichtige vleugels omhoog.

Neem onze tranen mee omhoog en sprenkel ze over de wolken en de zon.   

Dan zien we jouw mooie regenboog verschijnen.

Lieve Nicole en Jochem, bedankt dat ik voor jullie deze herinnering mocht vastleggen!

Nicole en Jochem hebben op 7 november 2018 een tweede dochter gekregen. Wat een mooi meisje, wat lijkt ze sprekend op haar zus.

Lees de blog van Regenboog baby Lilly.