Poging 2 Brons Master kwalificatie…

Poging 2 Brons Master Kwalificatie…

En ik zou het maar meteen vertellen, ik ben niet geslaagd..

Zo dat is eruit. Veel van de lezers van deze blog, volgen mij natuurlijk al langer en weten dat ik goed ben in het eerlijke verhaal te vertellen.. ook als dat niet zo leuk of rooskleurig is…Nou voor mij is deze toch niet zo rooskleurig hoor! En balen deed ik natuurlijk ook, heel erg… maar nu ik begrijp het wel….

Mijn verhaal.

9 november 2024 was er weer een mogelijkheid om te kwalificeren voor Brons Master ( Master Photographers Network), poging 1 deed ik een jaar eerder, lees daarvoor deze vorige blog. Ik had een nieuw thema, ik wilde iets met moederliefde doen en ging daar vol goede moed mee aan de slag. Ik was ondertussen in de studio met daglicht lampen begonnen, want ik kwam licht te kort, of eigenlijk ik had heel veel licht in de huidige studio, maar dit was allemaal niet te sturen, dus ik heb raamdecoratie geplaatst om alles te verduisteren en werkte daardoor met daglicht lampen. Deze lampen flitsen dus niet, maar geven continulicht.

Ik liet de eerste moeder dochter komen en shoot een rolletje vol, nou ja.. je snapt me, ik maakte veel opnames liep te stoeien met het licht, met een lampje op de achtergrond, maar beetje bij beetje kon ik de portretsessies maken die ik wilde. De serie die gemaakt moet worden zijn er 10. En ik had denk ik als 20 verschillende combi’s naar de studio laten komen, telkens met de daglicht lampen.

Ik had dacht ik een mooie selectie gemaakt voor de serie dus een afspraak gemaakt met mijn coaches Colijn en Mirella, toen bleek toch helaas dat ik licht te kort kwam aan de lampen die ik gebruikte … het was voor dit doel niet goed genoeg….. De foto’s werden op groot scherm bekeken, uit en in gezoomd, en er bleek ook een fout te zitten in mijn lens, de scherpte lag er net naast, dit zag ik niet direct, maar met uitvergroten wat voor dit doel echt nodig is, was het niet goed genoeg… doordat ik jonge kinderen in de serie gebruikte was mijn licht niet altijd op de juiste plek, ze vlogen soms spontaan voor de lens met een knuffel of beweging en dan stond de lamp niet niet daar waar die moest zijn.

Mijn computer was al verouderd en moest dus vervangen en mijn camera moest voor een APK-tje naar Chipclean en heel eerlijk mijn computerbril moest ik ook echt weer gaan gebruiken, want wat mijn coaches zagen aan deze foto’s ik had het echt niet gezien…

Het was ondertussen juni en het leek er op, dat ik deze poging voorbij moest laten gaan. Ik moest voor de  kwaliteit die nodig was voor het Brons Master echt met flitslampen aan de slag, en die had ik niet, door de investering in zowel een nieuwe computer en de raamdecoratie om het licht te blokken, moest ik mijn poging staken…

Als het gaat kriebelen.

Maar een paar maanden later kwam ik lieve collega Annemarie tegen tijdens een workshop over AI, zij is ook lid van de MPN en van haar mocht ik de flitsen gebruiken… 25 september heb ik die opgehaald… en natuurlijk meteen mijn dochter in de studio erbij gehaald en vastgelegd… en ja, wat er toen gebeurde… ik ging aan, en niet een beetje, maar zo als het vaak bij mij gaat… ik stond te springen om toch voor de kwalificatie te fotograferen… ik nodigde meteen 2 moeders uit met hun dochters en begonnen met heel veel enthousiasme aan de verbeterde versie. Wat is dit gaaf… en wat een verschil… dat zag ik zelf nu ook…

En als het gaat kriebelen… dan heb ik een probleem…. Want dan wil ik meteen hard gaan…

In 2 weken tijd heb ik al mijn modellen gevraagd te komen en ben ik los gegaan op hun… daarna 2 weken alle beelden bewerkt… dit ging helemaal goed komen… ik kon nog voor de datum van de kwalificatie de serie afmaken… en voor de jury presenteren en dat wilde ik graag.

En toen… op voor de jury… een mooie serie stond er met allemaal moeders met dochters, mooi gefotografeerd, met dezelfde opbouw, netjes belicht en verder netjes bewerkt, (ik miste doordat ik veel aan de techniek gewerkt had wel een beetje gevoel, een beetje Marjolijn in de foto’s)… maar wat ik niet gedaan had, was mijn meesterschap laten zien, want het was 10 keer eenzelfde beeld, een moeder met een dochter netjes belicht en bewerkt. En meesterschap zit o.a. in de variatie…  daar ging ik dus… niet geslaagd met deze serie … de beelden waren technisch netjes, maar als Brons serie onvoldoende. En handen op de foto, dat kan af en toe, alleen als hele serie is dat teveel… veel te veel. Conclusie, meer tijd nemen,  zou 3 maal scheepsrecht zijn?

Een vriendin van mij zei:  “je bent wel kok, maar niet een Michelin Kok”….

(een goede vergelijking… maar wat niet is… kan nog komen want wat heb ik veel bijgeleerd de afgelopen tijd!)

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal…… Alle modellen bedankt voor jullie medewerking!!

Lees snel verder.

Naar aanleiding van deze 2de poging wil ik de rest van de maand November jullie de gelegenheid geven om ook die mooie foto’s te laten maken. Stuur je mij een mailtje met de code “helaas pindakaas”, dan maak ik ook een moederliefde shoot van jou! Ik neem dan een groot deel  van de opnamekosten voor mijn rekening, jij betaald maar €50,00 voor mijn tijd en verder alleen wat je afneemt… Bijvoorbeeld een mooie grote afdruk voor aan de muur, daar laat ik je tijdens de bestelsessie dan de voorbeelden van zien.

Deze “actie”foto’s worden alleen gemaakt in de maand November!   (Fotoshoot BOEKEN)

Liefs Marjolijn

Laten jullie een reactie achter op social media?