Het geboorteverhaal van Matthijs.

Vandaag is Matthijs 1 jaar geworden en willen we zijn geboorteverhaal met jullie delen!

Geschreven door mama Lisanne.

Toen wij de 20 weken echo hadden gehad, dacht ik ineens weer aan de mooie foto’s die ik ooit van Marjolijn had gezien. Wat wilden wij dit ook graag. Wij hadden de wens om zowel de bijzondere tijd van de zwangerschap, als de geboorte en de newborn periode vast te leggen. Mijn eerste zwangerschap van een tweeling eindigde helaas veel te vroeg, toen ze beide stopten met groeien. Mijn tweede zwangerschap werd een miskraam met 9 weken. Dit was mijn derde zwangerschap, en wat waren wij blij dat we nu de 20 weken hadden gehaald.

Na wat mailcontact volgde een kennismakingsgesprek. ‘Slaap er maar een nachtje over,’ zei Marjolijn, ‘dan kunnen jullie mij in de loop van de week laten weten of jullie mij als fotograaf willen’. Onderweg naar huis zeiden we al tegen elkaar dat wij graag Marjolijn bij de bevalling als fotograaf wilden. We hadden een leuke klik, Marjolijn was spontaan, aardig, en kon ons vooral veel mooie beelden laten zien.

Eind maart moest ik verplicht beginnen met minder werken, omdat het lichamelijk niet zo goed ging. Anders zou de baby nog wel te vroeg kunnen komen. Van fulltime werken op een radiologie afdeling naar halve dagen, wat vond ik dat mentaal pittig. Ik wilde niet falen, maar ik kon zo ook niet door. Gelukkig hielp het om een stapje terug te doen. De controles waren goed en de baby bleef mooi aankomen.

Marjolijn werd begin mei geopereerd. Gelukkig voor ons was dat nog ver voor de uitgerekende datum van 12 juli. Helaas moest er nog een operatie volgen, eind juni. Na het beantwoorden van onze vragen besloten wij toch voor Marjolijn te blijven kiezen. Wanneer zij niet zou kunnen komen, stond er een back-up voor ons klaar. Marjolijn kreeg een dag uitstel en zou 27 juni geopereerd worden. Voor ons was het duimen dat de baby voor die tijd zou komen (voor 38 weken), of pas na haar hestel rond mijn uitgerekende datum.

Marjolijn herstelde goed. De baby liet op zich wachten… 5 juli kregen we het bericht dat Marjolijn ‘groen licht’ gaf voor de geboorte en dat ze alleen 10 juli naar het ziekenhuis moest voor controle. Wij maar hopen dat de kleine niet 10 juli zou komen natuurlijk! Het bleef rustig vanaf onze kant, heel rustig. 13 juli kregen wij het bericht dat we weer een back-up kregen, omdat de ’23 juli’ geboorte vandaag ging bevallen. Gelukkig nog geen wolkje aan de lucht, we vroegen de baby om nog maar een dagje te blijven zitten.

16 juli was Marjolijn jarig! Ik was 40 weken en 4 dagen zwanger. Wie had dat gedacht. Het wachten duurde lang en het was ontzettend warm. Beide hadden we verwacht dat de baby er al zou zijn, omdat ik rustig aan moest doen. 23 juli zou een andere moeder een keizersnede kregen. Wij hadden verwacht dat wij daarvoor wel ons kleintje zouden hebben, maar voor de zekerheid was er weer een back-up achter de hand. Beval alsjeblieft niet maandag de 23^e zei Marjolein. Woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag prima maar niet maandag. De back-up stond weer klaar.

We wachtten, en wachtten. Woensdag niks, donderdag niet, vrijdag niet, zaterdag en zondag niet… Ook 23 juli gebeurde er niks, ondanks de pogingen om de bevalling op te wekken. Geduld was het sleutelwoord van deze zwangerschap. Tot en met 26 juli mocht ik thuis bevallen, wat wij graag wilden. Telkens werd ons verteld dat de kans best groot was dat de baby snel zou komen. Ons kleintje bleek toen al een sterke eigen wil te hebben.

Vrijdag 27 juli, de warmste dag van de hittegolf, werden wij in het ziekenhuis verwacht voor de inleiding. Wie had dat gedacht, met 42 weken en 1 dag zwangerschap. Marjolijn kon er in ieder geval bij zijn! De vliezen werden gebroken en de medicatie werd gestart. Rond kwart voor 12 werden de weeën iets regelmatiger. Een half uur later bleek ik pas 4 centimeter ontsluiting te hebben. Als ik dit nog uren moest vol houden, zou ik dat niet trekken. Tegen mijn wens in vroeg ik naar pijnstilling. Het kon mij niet meer schelen. Toen Hobie vertelde over een eventuele ruggenprik, besloot Marjolijn gelijk naar het ziekenhuis te komen.

En dat was maar goed ook! Wat een opluchting toen Marjolijn binnen kwam. De ruggenprik ging niet meer plaats vinden. Binnen een half uur zat ik op 8 of 9 centimeter ontsluiting.. Ik zei nog sorry voor het feit hoe ik erbij lag, dat ik haar niet goed kon welkom heten in onze kamer. Marjolijn zei streng maar lief dat ik geen sorry meer mocht zeggen.

De zogenaamde bubbel waar je als bevallende vrouw in zou komen, ontbrak bij mij. Elke conversatie heb ik gevolgd, ieder persoon die binnen kwam en naar buiten ging heb ik opgemerkt. Het leek eerst niet snel te gaan, maar ik kon niet meer. Op een gegeven moment zeiden Marjolijn en mijn moeder tegen de medewerkers dat er niemand meer de kamer uit mocht gaan, omdat ik anders zonder verpleging en verloskundige ons kind op de wereld zou zetten.

Ons geduld werd weer op de proef gesteld. Na een uur en 3 kwartier persweeën te hebben gehad, werd besloten om de vacuümpomp te gebruiken. Daar was hij dan eindelijk, ons zoontje, Matthijs! Ons kleine wondertje, wat zijn wij gelukkig met hem!

Marjolijn stuurde diezelfde avond al een voorproefje. De tranen waren nog niet gekomen, maar van deze foto’s kregen wij toch echt een brok in ons keel. Wat waren ze mooi!

Later volgde ook nog een newborn rapportage in de studio bij Marjolijn. Wat een knapperd, dat kind van ons. De fotoboeken zijn prachtig en wij zijn ontzettend blij dat Marjolijn ons verhaal en onze liefde heeft kunnen vastleggen.

Lisanne, Hobie & Matthijs

Verdere teksten geschreven door Marjolijn.

Omdat Lisanne heel mooi het verhaal heeft verteld, wat een schrijftalent, vul ik hem alleen nog een beetje aan, met wat uitleg en met mooie foto’s :)

Ik heb na deze hectische tijd met 4 uitgerekende moeders in juli ( 2018 ) besloten om dat niet nog eens te doen, als je mij nu boekt als geboorte fotograaf, sta ik exclusief voor jou op wacht. Om al deze toch onzekere omstandigheden niet meer mee te hoeven maken, was voor mij onzeker, maar ook onzeker voor de zwangeren,… ik heb het uitgeprobeerd, past toch niet bij mij. Ik wil liever exclusiviteit aan jullie bieden. En ik was zo blij dat ik ondanks mijn operaties toch de bevalling van Lisanne heb kunnen vastleggen. In ons eerste contact liet zij mij weten dat ze zo blij was dat ze me eindelijk kon boeken, dat ik dit natuurlijk ook zeker wilde fotografen.

Verder was het voor mij de eerste keer dat ik aanwezig was bij een geboorte waarbij de baby gehaald werd met de vacuümpomp, er werd een knip gezet om Mattijs makkelijk te laten komen. Ik weet nu nog hoe dat klinkt een knip… ik zal de details jullie verder besparen ;)

Lisanne bedankt dat ik jullie verhaal mag delen, en foto’s mag laten zien, ik wens jullie heel veel geluk met Matthijs en natuurlijk een hele fijne 1ste verjaardag met hem! Liefs Marjolijn