Ons verhaal in een vogelvlucht…

Het is begin 2017 als ik voor het eerst contact heb met Maaike en Ramon, ze zijn zwanger van een tweeling en wilde graag een fotograaf bij de geboorte van de meisjes. Ik had dit hoog op mijn wensenlijst staan, en ik maakte een sprongetje.. niet wetende hoe dit zou aflopen… Meer hierover kunnen jullie lezen in de droevig blog die ik eerder schreef. De geboorte heb ik niet kunnen fotograferen…

In 2018 verwachtte Maaike en Ramon weer een tweeling, dit keer twee jongens. Wat was dit bijzonder weer zwanger van een tweeling. Maar ook weer zo spannend, uiteindelijk werden zij geboren met 26 weken zwangerschap, ook daarover heb ik vertelt in eerdere blogs…Ook bij de jongens heb ik de geboorte niet kunnen fotograferen…

Het is April 2020,  ik heb de allereerste shoot in mijn nieuwe studio, helemaal blij dat Maaike en Ramon met de jongens als eerste op de foto bij me gingen. Maar Maaike stopte me iets in handen, ik dacht wat is dat nou, in een keukenpapiertje… ik vouw het open en ik krijg een positieve zwangerschapstest te zien..  Wat ben ik blij voor ze, maar ik zie ook wat angst op het gezicht van Maaike…. Het wordt weer een spannende tijd. Na een tijdje weten we dat er een meisje verwacht wordt. Zo bijzonder een zusje voor Julian en Jesse. Zou het dan deze keer lukken om bij de geboorte aanwezig te zijn? We hopen er op, dat het de derde keer wel lukt. Ik heb veel contact met Maaike via de app, we maken foto’s met 20 weken en ook later in de zwangerschap hebben we nog een uitgebreide shoot met het gezin in de Soesterduinen.

Maaike heeft tijdens deze zwangerschap nog een nachtje met een onrustig gevoel in het ziekenhuis gelegen, maar nog geen geboorte. De weken gingen voorbij, en er was zelfs mogelijkheid voor haar vriendinnen om deze keer een echte online babyshower te organiseren, ik mocht erbij zijn, zo ontzettend lief en ontroerend om Maaike zo te zien.

En weer ging de tijd verder… ik dacht nog, het zou toch niet 2021 worden, dat ze zomaar overtijd zou gaan deze keer? Maar toen kwam er slecht nieuws voor mij, het ziekenhuis heeft de protocollen aangepast, een 3de persoon bij de bevalling was niet meer toegestaan… dat meen je niet, ik stond echt al vanaf april voor Maaike klaar en ik mocht er nu niet bij?? Teleurgesteld natuurlijk, maar positief als ik ingesteld ben, dacht ik we zien wel als het echt zover is, of ik er niet of misschien toch bij mag zijn…

En toen was het 14 december, Maaike is ondertussen 38 weken zwanger, ja ongelofelijk he!Midden in de nacht krijg ik een app, de vliezen zijn gebroken en wij gaan naar het ziekenhuis. Maaike had nog geen weeën, dus na heen en weer geapp spreken ze af me op de hoogte te houden. In het  ziekenhuis aangekomen, is het protocol nog steeds, geen fotograaf bij de bevalling, maar de vraag werd toch doorgezet naar het op dat moment aanwezige team.

Ik besluit om 3.00uur dat ik me ga aankleden, ik pak mijn tas in met wat eten en drinken, en ga beneden op de bank zitten wachten op de app je dat ik toch mocht komen, ik was daar toch een soort van overtuigd…. Naïef ik weet het, maar een positieve mindset brengt je vaak wat verder… En toen… na een paar keer geen antwoord op mijn app dacht ik… dit kan wel een minder positief zijn voor mij.. Maaike was bij de jongens heel snel bevallen…  Ik besloot om 5.00uur toch te gaan slapen… op de bank.

Om 5.19uur krijg ik telefoon. Het is Ramon, ze is geboren, Bo Sofie is geboren. Het ging allemaal zo snel.. Ze was er al om 03.32uur  Ze waren heel moe en gingen zelf op dat moment slapen… en ik kroop mijn bed in. De volgende ochtend heb ik contact met Maaike. Rond 10.45 hebben we even telefonisch contact na wat geapp is het fijn om haar zelf even te horen. Ik vroeg of er bezoek mogelijk was, helaas was dat tussen 10 en 11, en dat gingen we dus niet meer redden. Geen foto’s dus… :(

Bo en Maaike moesten 24 uur blijven ter observatie vanwege glucose die gemeten moest worden. En de volgende ochtend mochten ze naar huis. We houden contact want misschien kon ik dan de ontmoeting met de broers fotograferen. Maar ook dat werd lastig. Dus kwam er een andere mogelijkheid, Maaike zou om 11.00uur door Ramon opgehaald worden, dan kon ik dus het bezoekuur komen.  En heb ik toch een hele “verse” baby kunnen fotograferen. Zo mooi en puur nog zijn de net geboren baby’s. Nog niet in bad geweest. Even lekker bloot was zij bij mama aan het drinken. En daarna was papa er ook, dus toch het prille geluk vast kunnen leggen.

Dankbaar dat ik eventjes bij jullie kon zijn. Nu vanwege de kraamweek waarin bezoek niet mogelijk is, en vanwege de lockdown wachten we even met de volgende foto’s want ik mag ook nog een lifestyle reportage maken, van jou Bo samen met je broers heerlijk thuis bij papa en mama. Waar ook altijd plek is voor je zussen *Jessie en Tess*, maar waar nu een meisje is waar ze voor mogen zorgen, en waar ze zoveel liefde aan kwijt kunnen.

En dat ik deze foto ook nog niet heb kunnen maken, van jullie allemaal samen…. :(  Hoop dat ik snel weer bij jullie langs kan komen!

Lieve Maaike en Ramon,

Heel veel liefde en geluk voor jullie gezin!

Liefs van mij!

Ps: Het is dus voor een derde keer niet gelukt om bij de geboorte aanwezig te zijn, zo zie je maar, het leven van een geboortefotograaf is echt niet te voorspellen!