Geboorte van Evi

De pittige geboorte van Evi.

De geboorte van Evi, was de derde geboortereportage die ik mocht maken.

Deze blog schrijf ik lang nadat de geboorte van Evi heeft plaats gevonden. Voor mijn portfolio (zie blog van Davi). Kreeg ik ook een reactie van Anouk, zij was heel enthousiast en wilde graag een geboortereportage, tijdens een informatiemiddag kwam zij met haar moeder. Haar man was niet mee, die moest zo bleek later ook erg aan het idee wennen. Na de bijeenkomst heb ik contact met Anouk, Joost wilde meer informatie en mij leren kennen, dus we hebben thuis bij hun een afspraak gepland. Daar hebben we de reportage van Davi bekeken, na een goede kennismaking heeft Joost besloten dat ook hij mij bij de bevalling wilde om foto’s te maken.

21 februari was Anouk haar uitgerekende datum. Dat werd wel spannend want ik was met mijn familie een weekje op Ameland rond deze datum. Maar omdat Anouk in bad zou bevallen, wilde ik zooo graag haar bevalling fotograferen, dat we (Anouk en ik) hadden afgesproken, dat zij het op zou houden ( Grapje natuurlijk). Tijdens mijn vakantie had ik een back up fotograaf geregeld die ook voor haar portfolio bezig was. Tijdens mijn vakantie loop ik op het strand en heb sms contact met Anouk, alles is nog steeds rustig. 25 februari mijn weekje is bijna om, mijn vraag aan Anouk via sms “En ga je het redden tot morgen?” Anouk: “Makkelijk, ik denk pas Maart, heb morgen controle”.

In de dagen daarna heb ik regelmatig contact met Anouk, ook gekkigheid, maar ook serieuzere dingen, wat moet ik aan, is er een lamp voor in bad, wat voor kleding moet er mee naar het ziekenhuis enzovoorts. 2 maart Anouk is gestript. Het gaat goed en heeft een beetje kramp. Ondertussen ben ik in gesprek geraakt met het Hofpoort ziekenhuis in Woerden. En mag ik een reportage maken voor hun informatie avond. Hoe verloopt een bevalling bij hun in het ziekenhuis, zij hadden een stel gevonden die mee wilde werken, daarover kan je meer lezen bij de blog over Tygo. Deze bevalling zal worden ingeleid op 3 maart en de moeder had al twee eerdere bevallingen gedaan, die gingen erg vlot.

Allemaal leuk, maar wat nou als Anouk precies op die dag zou bevallen…. Gelukkig kon ik Anouk een berichtje sturen rond 14.00uur dat zij nu ook mocht gaan bevallen, ook weer gekheid natuurlijk. Haar antwoord naar mij moest ik erg om lachen, ze had heerlijk de tuin gedaan, haar woorden, ze was los gegaan in de tuin… Maar brengt niks teweeg. Dit was om 17.19uur.

Om 21.42uur kreeg ik de volgende SMS, nog steeds 3 maart dus…. A: “Ehh tis begonnen. M: Weeën? Is er al een verloskundige? Ik bel met Anouk, hoor aan haar ademhaling dat ze inderdaad bezig is met het opvangen van de weeën, ik zeg haar de VK te bellen. 22.11uur A: VK komt eraan 22.12uur M: Ik heb mijn tas bijna klaar 22.53uur A: We zijn begonnen. 22.53uur A: Thuis 22.53uur A: Volledige ontsluiting nu! Snel! En ze stuurde nog gauw haar adres erachter aan.

Holy S…. Hoorde ik mezelf denken, ik vloog de deur uit, gauw het adres in de routeplanner en gaan…. Ik weet niet precies hoe, maar ik was er heel snel, binnen 15 minuten. Ik heb stiekem toch echt heel hard gereden, gelukkig was ik op tijd. Toen ik boven aankwam zag ik Anouk op bed liggen, ze was erg bewust van haar lichaam en wist vrij goed de weeën weg te ademen. Zij had een cursus Hypnobirthing gevolgd en daarmee leer je om meer naar je lichaam te luisteren, wat was het donker in haar slaapkamer, het werd ongepland een thuisbevalling, i.p.v. de gewenste badbevalling in het ziekenhuis en daar was ik eigenlijk niet op voorbereid. Maar er was geen tijd om na te denken, hup aan de slag….

04 Maart 2016 om 00,27uur was Evi geboren.

Dit stuk van de blog schreef ik in 2016, omdat ik niet wist of ik de rest ook met jullie kon of moest delen….

Vandaag is het 4 maart 2018. Als ik terug denk aan de geboorte van Evi, was het een heftige ervaring. Het ging na de geboorte van Evi namelijk niet heel erg goed met haar. De verloskundige vroeg mij om de beademingsapparatuur te pakken. En vertelde mij dat ik 112 moest bellen. Evi had een slechte start. Ik stond op dat moment even stil en nu…

Ik had recent een cursus EHBO afgerond en ging toen op de automatische piloot, 112 gebeld, precies verteld wat de situatie was, adres, ambulance, spoed….. daarna ben ik naar de voordeur gelopen, heb de ambulance opgewacht, wat was het koud en het leek een eeuwigheid te duren. In de vlinderwijk in Leidsche Rijn, konden ze het wel vinden? Ik hoorde de sirenes maar die kwamen eerst (het geluid) dichterbij, maar leken daarna weer verder weg te gaan. Ik dacht potver, dat stomme Leidsche Rijn, ze weten niet eens de weg….. maar gelukkig waren ze daarna snel ter plaatste, ik wees hen de weg. En liep stilletjes achter hen aan naar boven, heel eerlijk, ik durfde eigenlijk niet, want ik wist niet wat ik aan zou treffen….

Toen ik om het hoekje keek, wenkte Anouk mij, of ik door wilde gaan met fotograferen. Oke, dat was fijn, ik had weer een doel om daar te zijn en ik ging door met fotograferen. De ambulance broeders maakte moeder en dochter klaar om naar het ziekenhuis te gaan. Ik had een kort gesprekje met Joost, gevraagd of ik mee zou gaan naar het ziekenhuis, om hem te rijden, maar hij durfde dit zelf aan….. De broeders stelde mij gerust, het kwam goed…. En zo ging ik naar huis.

De volgende dag heb ik contact met Joost en Anouk, het gaat goed met Evi en na overleg mocht ik even bij hen langskomen in het ziekenhuis. Ik had zo’n behoefte om een roze en actief meisje te zien. Na die ontmoeting heb ik deze ervaring gelukkig los kunnen laten.