Het geboorteverhaal van …….

Keizersnede in het Antonius Leidsche Rijn

Het geboorteverhaal van….

Samen met mijn collega’s van de beroepsvereniging voor geboortefotografen, stond ik op de Negen maanden beurs, waar ik Patricia ontmoete, een kort gesprek maar meteen een klik. In deze korte ontmoeting vertelde Patricia dat zij na een aantal jaar geduld zwanger was via een donor, dat zij dus alleenstaand moeder zou zijn als de kleine geboren was. Ik vond haar meteen een stoere vrouw. Ik heb zoveel respect voor dames die deze stap nemen. En niet wachten op de ideale man, om dan later te ontdekken dat zij te laat zijn om deze wens uit te laten komen. Ik gaf haar onze folder mee. En daarmee was dit korte contact voorbij.

Een paar weken later ontving ik een mail, dat zij graag een kennismakingsgesprek wilde om eventueel een geboortereportage te laten maken. Heel eerlijk, ik had al gedacht dat zij zou gaan mailen, ( mensenkennis ;) ) . Ook tijdens dit gesprek klikte het en ik kreeg tijdens dit gesprek meteen een JA, ik mocht de geboorte fotograferen in het Antonius in Leidsche Rijn. Patricia vertelde mij dat goede vriendin Els als geboortepartner met haar mee zou gaan.

Vroeg in de ochtend op 28 mei kom ik thuis na de geboorte van Linde ( lees hier de blog ), een paar uur later kreeg ik een berichtje van Patricia, zij vertelde mij dat zij die dag was opgenomen in het zelfde ziekenhuis, met een te hoge bloeddruk en de eiwitten in haar urine moesten in de gaten gehouden worden. De volgende dag zouden ze beginnen met inleiden. Ook Els zou naar het ziekenhuis komen. Samen spreken we via de app af, dat ze mij op de hoogte houdt en dat ik zou komen als er voldoende ontsluiting opgang komt. De dinsdag werd de inleiding begonnen eerst alleen met een pil, elke 4 uur. Hier reageerde haar lichaam helaas niet echt op, elke 4 uur kreeg zij een volgende pil. Ook op woensdag is dit het verhaal. Ook op woensdag gebeurd er helaas nog maar weinig. Omdat Els bij haar was, besloot ik woensdag even kennis te maken in het ziekenhuis, het Antonius ligt maar op 15 minuten van mijn huis, en ik had die dag een nieuwe ( 2^de hands) auto gekregen dus kon ik fijn nog even rijden ;) . Na een kop koffie weer even helemaal bijgepraat. En het zag er nog niet heel erg gunstig uit. De bevalling zou waarschijnlijk helaas nog wel even op zich laten wachten. En zo ook donderdag nog geen geboorte, ook niet na het plaatsen van een ballonkatheter, vrijdagochtend is er eindelijk 2 cm ontsluiting en wordt er besloten om de vliezen te breken in de hoop dat haar lichaam zelf weeën zou krijgen. Na de wee opwekkers was dit nog niet het geval. In de avond op vrijdag 1 juni krijg ik een telefoontje. Om half 11 wordt er besloten of het een keizersnede zou worden. Ik overleg en adviseer om naar het ziekenhuis te komen, ook om te kunnen overleggen of ik mee mag op de o.k. Uiteindelijk besluit de verloskundige om nog 2 uur te wachten…. Het was ondertussen half 12…., Patricia en ook Els besluiten om te proberen eventjes te slapen.

Ik verliet de kamer. Waarschijnlijk omdat de verpleegkundige mij al eens vaker had meegemaakt tijdens een geboorte, werd ik heel hartelijk ontvangen en kreeg ik zelfs een bed waar ik ook even mocht gaan liggen. Om 01.00uur werd ik door Els geappt. De verloskunde kwam er zo aan, om te bespreken of de keizersnede zou plaats vinden, of dat er toch eindelijk ontsluiting was ontstaan. Op dat moment werd besloten dat  het een keizersnede moest worden. En na overleg met de gynaecoloog mocht ik ook mee op de o.k! Om 2.02uur op 2 juni 2018 werd er een meisje geboren, aan haar hoofdje was goed te zien, waarom ze niet op natuurlijke weg geboren werd, ze lag niet goed. Haar hoofdje had daardoor ook een flinke bult.

Patricia haar baby was geboren en het was een meisje ( een verrassing, Patricia wist vooraf niet het geslacht van de baby), alleen voor Patricia was het nog niet helemaal duidelijk welke naam bij dit meisje paste. Was dit een echte Elin, of meer een Jinthe?

Met Els en de baby gingen wij terug naar de kamer, Patricia ging vanaf de o.k. naar een uitslaapkamer, in de nacht is dat in dit ziekenhuis de IC, helaas mocht / kon de baby niet bij haar blijven. Omdat huid op huid voor Patricia heel belangrijk was, hebben we de baby meteen bij Els op de borst gelegd en na een poosje was Patricia daar dan “eindelijk”. Na de controles, wegen en meten kreeg Patricia de tijd om haar dochter eens goed te bekijken.

En besloot ze dat ze een echte Elin is.

Een stille wens, 
werd een diep verlangen.
Naar jou, een klein mens
Elin heeft hoop door geluk vervangen!

Na de eerste borstvoeding heb ik de dames verder alleen gelaten…… Om 4.50uur was ik thuis en om 7.00uur stond mijn eigen dochter voor mijn bed, omdat we die dag samen op de zwangere zaterdag in Utrecht zouden staan. Het leven van een geboortefotograaf is prachtig! En totaal niet te plannen!

Lieve Patricia, heel veel geluk samen met Elin!

Zet de tissue box maar klaar! En geniet van dit mooie filmpje. Laten jullie een reactie achter? De reacties worden zeker gelezen door moeder Patricia.

Willen jullie ook een geboortereportage laten maken? Stuur dan een berichtje voor een kennismakingsgesprek, leuk!