Geboorte Mylène

In bad geboren?

Wat een gave blog mag ik schrijven! Het was zo onzeker of ik erbij mocht zijn, alle beperkingen rondom de geboortezorg i.v.m. corona, maar in het Diakonessenhuis mocht ik erbij zijn! Super dankbaar zijn de ouders en ikzelf ook!

Voor het zover was…..

Uitgerekend op 27 augustus, in een tijd met veel onzekerheden gingen we er toch vanuit dat er een geboortefotograaf bij de geboorte zou mogen zijn. En ging mijn op wacht periode in, tijdens deze periode heb ik regelmatig contact. Zelf vind ik het fijn om een band op te kunnen bouwen vooraf, zodat we niet als vreemde in de ruimte zijn als het daadwerkelijk zo ver is. Dus na een uitgebreid kennismakingsgesprek en veel app contact was het weerzien op 10 september echt fijn.

Na 42 weken zwangerschap was het zover…

De kleine dame had het zo goed bij mama, dat na 42 weken zwangerschap er besloten is om de natuur een handje te helpen. Esmée en Sander moesten 10 september bellen om 6.30uur. Dit om te kijken of er plek op de afdeling is. Yes, ze mochten komen. Om 7.10uur zijn zij aanwezig, een dag ervoor was er een ballonnetje geplaatst deze werd verwijderd. En er werd een CTG gemaakt. Om 8.45uur werd er 3 á 4 cm ontsluiting gemeten.  En werd het infuus aangesloten om de weeën op te wekken.

Onzekerheden van een geboortefotograaf….

Dit moment is voor een geboortefotograaf vaak een lastig momentje die moeilijk in te schatten is. Het is hun eerste kindje, dus een geschiedenis over eerdere bevallingen is er niet, de vliezen zijn gebroken, daarna kan het snel gaan, maar niet altijd. Ze heeft ongeveer 4 cm ontsluiting, maar nog geen weeën. Ik heb 4 weken gewacht op deze dag, deze dag staat al helemaal in het teken van deze geboorte, die ik dus echt niet wil missen, dus ik besluit om al naar het ziekenhuis te gaan. Deze dag doen we samen!

Op het moment dat ik aankom in het ziekenhuis, is het bijna 10.00uur de verloskundige op dat moment is Esmée, hoe leuk is dat! Moeder en verloskundige allebei Esmée en voor mij geen onbekende! Esmée heeft de wens om in bad te bevallen. Ikzelf had dit hoog op mijn wishlist staan, alleen omdat ik al 4 keer op wacht heb gestaan voor een badbevalling, waar geen baby in bad geboren werd, durfde ik er eigenlijk niet meer op te hopen. Ik had geen verwachting voor deze geboorte. Als ik er maar bij mocht zijn, dat was het allerbelangrijkste in deze gekke corona tijd. Er is bij Esmée in de ochtend een infuus aangebracht om haar weeën op te wekken. Deze wordt telkens verhoogd. Rond 12.00uur merk je aan Esmée dat ze wat stiller wordt tijdens haar weeën. Ze doet het heel goed, ze vangt heel rustig alle weeën op, tussendoor maken we nog gezellige praatjes.

Baby reageert veel op de weeën

Om 12.00uur komt verloskundige Esmée weer even bij ons kijken, zij adviseerde om een andere houding te proberen, op de monitor was te zien dat de kleine het niet helemaal naar haar zin had. Om een zo goed mogelijke hartslag te meten is er een draadje op het hoofdje aangebracht. Op dat moment is er een goede 4 cm ontsluiting gemeten. Dit was een kleine beetje teleurstellend, omdat er om 9 uur namelijk 3 á 4 gemeten was, dit was niet heel veel meer. Maar de weeën worden wel sterker. Dat was wel een goed teken. Rond 12.20uur wordt er besloten om de wee- opwekkers wat te verlagen, want op de monitor is nog zichtbaar dat de baby het niet naar haar zin heeft, Esmée zoekt naar betere houdingen voor de baby, ze heeft ondertussen zowel rug- als buikweeën die wat serieuzer worden.Sander maakt heel (on) kundig een knotje bij Esmée, tussen de weeën door.

Omdat de baby niet comfortabel is in de buik bij mama wordt er overlegt met de gynaecoloog. Er wordt gesproken welke mogelijkheden er zijn als de baby blijft reageren op de weeën. Is het alleen veranderen van de houding genoeg, of moeten er andere maatregelen genomen worden. Er wordt uitgelegd wat de reden kan zijn dat de baby het minder naar haar zin heeft. Omdat Esmée 42 weken zwanger is, zou haar placenta een verminderde functie kunnen hebben. Het team om Esmée is constant in overleg en houdt de monitor nauwlettend in de gaten. Lijkt dat rechter op  zitten een betere houding is voor de baby. Esmée probeert even te douchen, direct na het douchen wordt er gekeken wat de ontsluiting is, om 13.45uur is er 5 á 6 cm ontsluiting gemeten. Esmée gaat in het beval bad. Hier worden de weeën rustig door haar opgevangen. De baby dipt in bad minder. Esmée gaat elke keer heel mooi in haar eigen bubbel, en dan is ze weer spraakzaam….

Er is wisseling van de wacht.

Om half vier komt Esmée uit bad, om opnieuw te beoordelen wat de ontsluiting is. Er is wisseling van de wacht, verloskundige Esmée haar dienst is bijna afgelopen en verloskundige Tara neemt het over. Zij voelt dat het hoofdje een beetje een tuitje is. Ook nu wordt er weer overleg gepleegd met de gynaecoloog en de opties worden weer besproken. En om 16.00uur wordt besloten om toch het bloedonderzoek te doen. Er wordt dan een heel klein beetje bloed afgenomen van het hoofdje van de baby, daaraan is gelukkig te zien dat het nog goed gaat met de kleine. Er is geen vordering op dat moment met de ontsluiting. In overleg wordt een een pijnstiller voorgeschreven die ook de voortgang van de ontsluiting zal bevorderen.

De weeën blijven aanhouden. En Esmée heeft het moeilijk. Rond half vijf vraagt Esmée na een bezoek aan het toilet om pijnstilling. Ze trekt het echt niet meer. Ze gaat weer douchen, dit helpt haar om het nog even vol te houden. Rond half 6 wordt Esmée weer getoucheerd ze zit nu op een ruime 6 cm en vordert toch gelukkig. De baby zit nog vrij hoog en de weeën zullen wat sterker moeten worden. Er is verder nog niet gestart met actieve pijnbestrijding. Esmée vangt heel rustig de weeën op, maar ze worden zichtbaar pijnlijker. Ze kan ze goed weg zuchten, het is nog niet puffen. Ze zit redelijk in haar eigen bubbel. Sander heeft even wat gegeten, is wat verzonken in zijn mobiel. Er is rust in de kamer en de tijd verstrijkt.

Dan om even over zes moet Esmée overgeven, een flinke hoeveelheid. Ik weet dat dit een goed teken is, maar voor haar is dit natuurlijk naar.  Zal de ontsluiting een eind opgeschoten zijn? Het bed werd verschoond alles werd schoongemaakt. Esmée is even op de wc gaan zitten en puft daar weer wat weeën weg.Na de vraag van verloskundige Tara of ze iets voor ons kon doen, kon ik alleen maar denken KOFFIE. Door de corona maatregelen mochten wij niet van de kamer af en de koffiemachine stond op de gang, ik als echte koffieleut pakte dus even mijn kans! Aan Esmée te merken had zij veel last van haar rug. Na een kleine hint naar Sander kreeg zij ondersteuning door middel van een massage van haar onderrug door Sander, dit gaf overduidelijk verlichting.

Om even over half zeven geeft Esmée aan dat ze erg veel druk van onder heeft. Toevallig stapte op dat moment net VK Tara bij ons binnen. Zij stelde voor om even te toucheren om te kijken hoe ze ervoor stond. En of de druk over mocht gaan naar persen. Om 18.45uur werd er 7 cm ontsluiting gemeten. Esmée blijft wat op bed. Het bad wordt wat leger gemaakt. Om met warmer water gevuld te kunnen worden. 19.15uur, de tijd kruipt voorbij zonder echte bijzonderheden. Af en toe een pittige wee, waarbij de massage van Sander prettig is. Sander bekommert zich nog om het bad, wat weer op temperatuur gebracht moet worden, omdat Esmée langer tijd op bed heeft doorgebracht. Sander heeft steeds beter door, waar hij de rug moet masseren.

19,16uur Esmée geeft een eerste vloek, hij komt ALWEER Godver…

19.19uur weer plassen.

19.45uur (weer een wee) die was kut!

20.20uur Esmée geeft aan echt persdrang te hebben. Na onderzoekt blijkt ze op 9 cm te zitten, ze gaat het bad weer in. Er staat nog een randje wat weg gepuft moet worden, de weeën zijn lang, maar Esmée puft ontzettend goed, ze zijn heftig maar nog wel te doen. Om 21.35uur mag ze dan “eindelijk” mee persen. Dat de baby nog niet wil komen blijkt ook weer tijdens het persen, 2 stapjes vooruit en dan weer eentje achteruit, we zien een stukje van het hoofdje en ze trekt zich weer terug, dit meerdere malen, tot het hoofdje echt staat, Tara helpt haar het laatste stukje om de draai goed te maken en om 22.29uur wordt dan na heel lang wachten Mylène geboren. Wat een ontlading! Een gezonde dame, met een prachtige bos haar.

Een gelukkig gezinnetje is vandaag geboren.

In bad wordt de kleine dame bewonderd, een liefdevolle blik van mama en van papa, een gelukkig gezinnetje is vandaag geboren. Omdat ook de placenta nog geboren moet worden gaat Esmée op bed verder. Helaas gaat dit niet zoals gewenst. Na veel verlies van bloed >1300ml wordt er besloten om naar de OK te gaan, daar zal de placenta operatief verwijdert worden. Ik blijf met papa en Mylène achter op de verloskamer.

“Tijdens ons kennismaking gesprek pakken we ook even een momentje de tijd, voor wat als… dit is zo’n voorbeeld. We hebben dit besproken en ik blijf bij papa.”

Na ongeveer een uur komt Esmée terug op de kamer, wij hebben in de tussentijd foto’s gemaakt van het wegen, van het meten de controles en van het knuffelen bij papa. Teruggekomen krijgt ze snel haar dochter op haar borst, en wordt er aangelegd voor een borstvoeding. Na het maken van wat gezinsfoto’s ga ik na ruim14 uur in het ziekenhuis mijn spullen pakken. Rond 01.30uur kom ik thuis en kruip ik voldaan mijn bed in……

Wishlist.

Ze is in bad geboren! Een eerste keer voor mij als geboortefotograaf, al veel vaker de wens geweest van de mama’s, maar deze keer ook echt in bad geboren! YES, kan van de wishlist af! Lieve Mylène wat een eer om bij jouw geboorte te mogen zijn geweest. Ik wens je heel veel geluk en liefde toe, met zo’n lieve mama en papa moet dat helemaal lukken! Mijn dank gaat uit naar de papa en mama, dat ik hun verhaal mag delen! En naar het personeel dat ik het verhaal en de foto’s ook mag delen!

Liefs Marjolijn

——————————-

Geschreven door moeder Esmée.

Pfoe wat ging de wekker vroeg, al voor de 2e keer deze week moesten we om 6.30h bellen met het ziekenhuis of we rond 7 uur konden komen. Vandaag was het extra spannend, want als het ballonetje zijn werk goed gedaan zou hebben, zou ik worden ingeleid en zou de bevalling, na 42 weken zwangerschap, ein-de-lijk beginnen. Ja, het klinkt haast alsof ik er naar uit keek. Dat is na zo’n lange tijd en met een mega dikke buik natuurlijk ook wel zo. Ik zag er gelukkig niet tegenop, dit klusje ging ik wel even klaren :-).

Iets na 7-en kwamen we aan in het ziekenhuis en na ruim een uur aan de CTG kwam de verloskundige, samen met een co-assistent ons ophalen om de ballon te verwijderen en de ontsluiting te meten. Wat was ik opgelucht met het goede nieuws dat er voldoende ontsluiting was en dat ze mijn vliezen zouden gaan breken. Eerst weer terug aan de CTG, dat moet kennelijk nogmaals ter controle. Ondertussen appt Sander naar Marjolijn het goede nieuws door. Wat hebben we haar ook laten wachten zeg! Elke keer als we appten dacht en hoopte ze dat ze kon komen voor de foto’s, maar helaas… 

Om kwart over 9 stelt Marjolijn voor om alvast naar het ziekenhuis te komen, dat is wat eerder dan normaal bij de geboortefoto’s, maar anders zit ze toch ook thuis maar te wachten. En na zoveel weken en de onzekerheid rondom de corona maatregelen is het maar wat fijn dat ze kan komen! Het zal rond 10 uur geweest zijn dat Marjolijn binnenstapte. Even daarvoor waren mijn vliezen gebroken en was het infuus met weeënopwekkers aangesloten. Het werd meteen gezellig. Bijkletsen over de zwangerschap, het wachten en de laatste spannende dagen en ook hoe de vakantie in coronatijd voor Marjolijn en haar gezin is geweest. De eerste foto’s werden geschoten en Sander en ik kregen een vroege lunch, we hadden inmiddels ook wel trek gekregen!

Ik voelde nog niks gebeuren. Ieder halfuur werd het infuus verhoogd, maar dat leek weinig te doen. Tot een uur of 12, toen werd ik volgens mij stiller en begon ik wel wat te voelen in mijn rug. Ondertussen was Sander druk bezig met het opzetten van het bevalbad. Al het besef van tijd ben ik vanaf het begin van de middag kwijtgeraakt. Aan de hand van de foto’s waarop de klok soms te zien is, kan ik weer wat gevoel terugkrijgen bij hoe lang alles duurde en op welke tijden er wat gebeurde. Ik heb er amper erg in gehad dat Marjolijn rondliep en foto’s maakte. Het was vooral fijn dat ze er was. Voor mijn gevoel waren we veel alleen op de verloskamer, dus zonder ziekenhuispersoneel. En aangezien dit ons eerste kindje is en we geen idee hadden hoe een bevalling zou verlopen, was het erg fijn dat Marjolijn ons extra kon steunen.

Voor Sander en Marjolijn was het nog een lange dag en avond en doodmoe, aan het begin van de nacht, ging Marjolijn naar huis. En wij, wij waren dolgelukkig met z’n drieën, konden niet stoppen met knuffelen, maar wilden ook wel erg graag slapen. Toch moest Sander midden in de nacht nog aan hard aan het werk om het bevalbad op te ruimen. Dit hadden we zelf gehuurd en meegenomen, zo fijn dat dat kon!

De volgende ochtend, nog voor we uit het ziekenhuis naar huis mochten, kregen we al de eerste foto’s van Marjolijn via Whatsapp. Onbeschrijfelijk mooi, zo bijzonder! We hebben toen wel een traan gelaten.

Wil jij meer informatie over geboortefotografie? Maak een afspraak om uitgebreid kennis te maken!