Geboorte in Antonius Leidsche Rijn
De geboorteblog van Matz.
Lezen jullie mee, dit keer een geboorteverhaal geschreven door de vader van Matz!
Woensdagmiddag, ik ben aan het werk en mijn telefoon gaat. Ik kijk, het is een berichtje van mijn vrouw; of ik nog een geboorteshoot wil?. Geïrriteerd bel ik haar op, ‘Je wilt toch geen fotograaf laten komen om alles vast te leggen wat daar tussen je benen gebeurd?’ vraag ik haar. Mijn vrouw verteld me dat we het er al eens over hadden gehad. Toen blijk ik gezegd te hebben dat we het er nog wel eens over zouden hebben. Dit waarschijnlijk om het gesprek uit te stellen tot een later tijdstip. Dat was dus nu.
‘We kunnen er ook voor kiezen om de fotografe te laten komen als de baby geboren is. Dan hoeven van de geboorte zelf geen foto’s te worden gemaakt.’ Krijg ik te horen. ‘Zal ik een afspraak maken voor een kennismakingsgesprek.’ Ik besluit hiermee in te stemmen om wederom het onderwerp te verschuiven. We zeggen elkaar gedag en hangen op. Tien minuten later weer een berichtje:
‘Morgenavond 19:00 komt Marjolijn langs (fotograaf)..’
Donderdagavond, gegeten, snel alles opgeruimd, iets voor 19:00 gaat de bel. ‘Nou daar gaan we’ denk ik bij mezelf. Marjolijn komt binnen en we gaan aan tafel zitten. Mijn vrouw verteld haar dat ik nog niet zo overtuigd ben om foto’s te laten maken tijdens de bevalling. Zeg maar gerust dat ik op dat moment nog tegen ben.
Marjolijn weet waarschijnlijk door ervaring precies waar bij mij het probleem zit. Een van de eerste zinnen die ze tegen mij uitspreekt:
‘Ik ben denk ik de meest preutse geboortefotografe die er bestaat.’
Op dat moment heb ik nog geen idee waar ze het over heeft. Als ze bedoelt preuts in de zin van, ik maakt geen foto’s van (hoe zeg ik dit netjes) het geboortekanaal, waar maakt ze dan foto’s van!!?? Ze verteld verder dat het haar doel is om tijdens de bevalling de liefde vast te leggen. Dan ben ik haar helemaal kwijt. Dit wordt onze tweede zoon dus ik heb al eens een bevalling meegemaakt. Toen vond ik het vooral heel spannend en ook wel een beetje eng wat er ging komen. En mijn vrouw had niet de meest makkelijke bevalling. Dus de liefde zag ik niet echt. Natuurlijk was ik er voor mijn vrouw en deed ik wat ik kon. Als ik het even niet meer wist hielp de verloskundige mij haar te helpen. Maar liefde, nee…
Marjolijn vroeg me of we internet in de buurt hadden. De laptop lag nog op tafel, deze klapte ik open en ik werd verzocht om eens op haar website te kijken. Het laden duurde wat lang en ondertussen vertelde ze verder. Ze verwees me naar het tabblad ‘geboorte’ en ik werd verzocht om een geboorte blog te openen. Wat er toen met me gebeurde is moeilijk te omschrijven. Als ik een woord zou moeten noemen die toen in me op kwam;
‘WAUW…!!’
Toen ik dat zag werd alles me duidelijk. Ik snapte wat ze bedoelde met preuts, en wat ze bedoelde met ‘de liefde vast leggen’. Ik had niet verwacht dat ik in z’n korte tijd volledig om kon draaien. Ik stond tenslotte meestal wel achter mijn mening. Maar na het zien van de foto’s wist ik het; dat wil ik ook.
Maar hoe werkt dat dan? Vaak komt een bevalling spontaan, komt Marjolijn dan ook? Ze legde ons uit hoe ze werk. Dat we haar op de hoogte houden van hoe de zwangerschap verloopt en dat we haar laten weten als het echt spannend wordt.
Zondagochtend, mijn vrouw voelt zich niet goed en we gaan naar het ziekenhuis. Na onderzoek blijkt dat het beter is om de bevalling te gaan opwekken. Er wordt een kamer voor ons klaar gemaakt en we laten Marjolijn weten hoe we ervoor staan. We besluiten dat ze nog niet komt tot er iets meer ‘actie’ is. Aan het einde van de middag zetten de weeën door. Ik stuur dit in een berichtje aan haar en ze komt eraan.
Zodra ze binnen is en een plekje in de kamer heeft gevonden pakt ze haar camera uit, kletsen we wat en maken grapjes. Dit geeft een heel ontspannen en vertrouwd gevoel. Uiteindelijk is er wat later op de avond genoeg ontsluiting om de vliezen te breken. Vanaf dat moment gaat het hard.
Woensdagavond, iets meer dan een week na het berichtje van mijn vrouw of ik een geboorteshoot wil. Een berichtje van Marjolijn dat ze het filmpje af heeft en of we willen dat ze hem stuurt. Natuurlijk willen we dat. Onze oudste zoon zou eigenlijk op dit moment naar bed moeten. Maar we kunnen niet wachten met kijken. Dan maar wat later naar bed. Samen op de bank wachten we in spanning tot het filmpje geladen is en begint met afspelen. Na een aantal foto’s komen de eerste tranen bij mijn vrouw. Niet veel foto’s later voel ik ook mijn ogen nat worden. Wauw, wat is dit een mooie herinnering.
Wat mij nog meer opvalt aan het filmpje is het aantal foto’s die voorbijkomen. Wat zijn het er veel. Het is mij totaal niet opgevallen dat Marjolijn zo veel foto’s heeft gemaakt. Ze is zo onopvallend door de kamer geslopen, maar stond toch iedere keer op de goede plek.
Het is mij duidelijk geworden hoeveel liefde er aanwezig is tijdens een bevalling. En wat vind ik het fijn dat wij dit hebben vast laten leggen in deze liefdevolle herinnering.
Mvg, een trotse vader.
Dit was de eerste geboorte die ik mocht vastleggen in het nieuwe geboortecentrum van het st. Antonius Ziekenhuis in Leidsche Rijn voor mij de 14de bevalling waar ik bij aanwezig mocht zijn.
Wat een mooi verhaal van de vader van Matz. Dat hij zo zijn gevoel in een verhaal kan verwoorden is zelfs voor mij een verrassing. Dit geillustreed met zulke mooie foto’s is inderdaad een fantastische herinnering. Ik heb het (deels) in het ziekenhuis mee mogen maken. Daarbij is Marjolijn mij niet opgevallen. Aan de foto’s en uit het verhaal blijkt dat er zeer respectvol met elkaar is omgegaan. Nu heerlijk genieten……!!!!
Dank Marjolijn voor je geweldige bijdrage.