Earlybirds reportage Jonah
Earlybirds reportage Jonah
Ik was in het Antonius Nieuwegein, op bezoek bij Jonah voor zijn Earlybirds reportage. Zijn moeder Madelief verteld hun verhaal:
Maandag 15 juli, het schooljaar loopt op z’n einde en ik kijk uit naar de zomervakantie en mijn verlof. Het is de dag van de rapportvergaderingen en na wat buikkrampen in het weekend die ook vandaag aanhouden, bel ik toch maar even de verloskundige. Ze vraagt zich af of het wel verstandig is om met deze krampen te werken, maar met de zomervakantie zo dichtbij dacht ik, dit trek ik wel even door.
In de avond worden de krampen sterker en herken ik ze als het begin van de bevalling en bel ik de verloskundige. Nog geen uur later zit ik met de buurvrouw in de auto naar het WKZ, omdat mijn man nog in Rotterdam is voor een klimcursus. We hebben nog geen definitieve naam en geen kamertje flitst nog door mijn hoofd. We zijn nog helemaal niet klaar voor onze tweede kleine man. Een september baby hadden we rekening mee gehouden (uitgerekende datum 10 oktober), maar juli?!
Aangekomen in het WKZ zijn de weeën erg sterk en blijkt dat ik ook nog koorts heb. Er wordt een infuus geprikt, weeënremmers en antibiotica gestart, evenals de magnesium (ter bescherming van de hersentjes van de baby mocht de bevalling doorzetten) en de longrijpingsprikken. Een uurtje later komt gelukkig ook mijn man de kamer binnen, in allerijl in de auto gestapt vanuit Rotterdam.
De weeën die om de twee minuten kwamen, zakken gedurende de nacht goed genoeg af, tot om het half uur heel lichte krampen. De CTG laat een blije baby zien en ook de ontsluiting zet niet door en blijft hangen op 1 cm. De volgende ochtend, dinsdag 16 juli, word ik daarom verplaatst naar de kraamafdeling, aangezien de bevalling gelukkig heel wat verder weg lijkt dan vannacht.
Rond negen uur in de avond heb ik wat toename in krampen, maar in niets lijkt het op de weeën van de avond en nacht ervoor. Ze stralen uit naar mijn rug en ik besluit toch de verloskundige op te roepen. Die ziet mijn van pijn vertrokken gezicht, dat zo anders is dan de ontspannenheid die ik over dag liet zien en besluit mij direct naar de verloskamers te rijden, om mij beter te kunnen monitoren aan de CTG. Ze roept ondertussen de gynaecoloog op en op de verloskamer aangekomen, voelt ze dat ik al 9 cm ontsluiting heb. We zijn allemaal verbaasd hoe snel en pijnloos dit is gegaan.
Er is geen houden meer aan, ik moet bevallen, maar hoe dan? De eerste is geboren middels een keizersnede (onvolkomen stuitligging) en ik hoor mezelf nog vragen hoe het allemaal moet, maar veel tijd om na te denken is er niet want de persdrang is direct voelbaar en binnen vijf minuten is hij daar:
Jonah, 21.54 uur, 1320 gram en 37 cm.
Hij wordt direct in een plastic zak gedaan, en we grappen nog dat dit natuurlijk niet de manier is om een pasgeboren kindje te verwelkomen op de wereld. Al dient het een heel goed doel, ter voorkoming dat hij teveel warmte verliest. Hij ademt zelfstandig en doet het wonderbaarlijk goed met een Apgar score van 6 en na 10 minuten 9.
De placenta blijkt niet vanzelf los te komen, waardoor ik doorgereden word naar de OK. Daar op de operatie tafel gaat het bijna mis, verlies ik 4,5 liter bloed en weten ze middels een embolisatie en een ballon het bloeden gelukkig onder controle te krijgen. Het waren spannende uren voor mijn man en moeder, die mij pas uren later op de verkoeverkamer mogen zien, terwijl ze mij eigenlijk binnen een uurtje terug hadden verwacht.
Woensdagmiddag mag ik eindelijk naar hem toe, onze kleine vechter die het super goed doet.
Inmiddels zijn we zes weken later en blijft hij zo krachtig groeien en bloeien. Hij doet iedereen versteld staan van zijn ontwikkeling en we kunnen niet wachten om hem straks lekker mee naar huis te nemen.
Marjolijn, super bedankt voor deze prachtige foto’s, die onze situatie op dit moment zo duidelijk en mooi zichtbaar maken.
Veel liefs,
Otis, Jonah, Gregory en Madelief
Voor meer informatie over het maken van een Earlybirds reportage, verwijs ik jullie naar de website van Stichting Earlybirds www.stichtingearlybirds.nl
Wat een verhaal zeg.. Ik kan me voorstellen dat jullie er nog niet helemaal klaar voor waren. Gelukkig was je in goede handen. En wat fijn dat Jonah het zo goed doet! Lekker genieten en veel geluk.