Blog Bewust Alleenstaand Moeder

Wat leuk dat je de HELE blog van Stephanie wilt lezen. We hebben geprobeerd hem in te korten :)  Dat is niet helemaal gelukt. Lees je mee? Eerst een voorwoord om het een en ander te verduidelijken.

Dit zijn stukjes uit het verhaal van moeder Stephanie

oktober 2015

Ik ben een mama van 27 en ik heb een dochter van bijna 5 uit een eerdere relatie. Ik heb niet zo veel geluk gehad in de liefde helaas, ik koos voorheen voor het type man dat niet bij mij past en dat heeft mij de nodige levenslessen en het nodige verdriet bezorgd.
Zeker omdat ik een dochter heb waar ik stapeldol op ben, ben ik erg kieskeurig geworden. Ik wil me ondanks mijn kinderwens, niet meer aan iemand binden door aan kinderen te beginnen met iemand samen. Ik ga geen concessies doen door een relatie met iemand te beginnen met iemand die niet goed genoeg bij mij past, omdat ik nog een kind wil. Dat zou niemand gelukkig maken.
In mijn opzicht is een kind krijgen van een donor daarom een goede oplossing. Ik heb dus besloten om BAM te worden! Bewust alleenstaande moeder!

10 januari 2016

De medische mallemolen in

Vorige week ben ik naar de huisarts geweest, aangezien mijn cyclussen enorm qua lengte verschillen en erg onvoorspelbaar zijn kan ik er geen pijl op trekken wanneer mijn eisprong zal zijn.
Eigenlijk had ik niet verwacht dat ik de medische molen in zou gaan, dus het is wel even een idee waar ik aan moet wennen. Ik had gehoopt dat het gewoon binnen een paar keer pogen met mijn donor raak zou zijn en dat was dan dat. Toen mijn dochter schoolvakantie had ving ze een telefonisch gesprek op die ik had met het ziekenhuis. Daar wilde ze het fijne van weten.
Dus ik heb haar uitgelegd dat mama graag nog een baby’tje wil, maar dat dat niet zomaar gaat en ik dan hulp nodig heb van het ziekenhuis. Voor mij voelt het goed om eerlijk te zijn over mijn situatie tegenover mijn dochter.

20 februari 2016

Inmiddels zijn we een paar echo’s verder. (Echo’s voor follikel metingen, na hormonen te hebben geslikt). Mijn donor heb ik voor twee dagen kunnen regelen met één dag ertussen. Laten we hopen dat de zaadjes en het eitje er zin in hebben! ;-) Na zondag wordt het twee weken wachten, misschien iets langer voor ik weet of mijn poging succesvol was.. Spannend!

6 maart 2016

Gisteren dacht ik; fuck It! Ik ga baby-shoppen bij die mega store van Prenatal! En ook al had ik mezelf beloofd daar pas heen te gaan als ik écht zwanger was; ik moest er heen!
Even al die kleine lieve kleertjes bekijken en ideetjes opdoen.
Van alles bekeken en in mijn handen gehad, zwangerschapskleding gepast en zelfs 5 kledingstukken mee genomen waarvan 3 afgeprijsd.
Waarom niet dacht ik! Beter alvast in huis en ook nog eens afgeprijsd. Daar werd ik wel blij van! ;-) Vanmorgen was ik vroeg wakker geworden omdat ik moest plassen. Ik had me voorgenomen vandaag mijn zwangerschapstest te gaan doen.
Vijf seconden erin houden en daarna afwachten. Binnen twee a drie minuten verscheen daar een tweede streepje!
Ik liep te trillen als een gek, het zou toch niet echt?! Ik wachtte nog even en keek nog een keer.. ja, echt een streepje!!
Ik ben zwanger!! Yes!! Wauw!! Ik was zo blij! Ik maakte een foto van mijn test en met een big smile kroop ik weer in bed.
Echt een streepje en ik ben écht zwanger!!
Ik was zo blij en opgelucht dat er een paar tranen ontsnapten..
Wauw.. het ziet er dus naar uit dat ik weer mama ga worden!
Eindelijk, na al die tijd! Ik wil dit al jaren en nu is het eindelijk zo ver! Het is nog zo onwerkelijk!

EVEN EEN GROTE SPRONG IN DE TIJD

19 september 2016

Alweer 32 weken zwanger! Ik had niet gedacht dat het zover zou komen, dat ik zoveel geluk zou mogen hebben een tweede kindje te mogen verwelkomen!
Inmiddels komt het langzaam dichterbij en begin het ook wel een beetje spannend te vinden..
Hoe zal hij eruit zien, hoe zal het gaan.. Maar vooral: zal alles goed gaan met de keizersnede.
Vorige keer hebben ze m’n ruggenprik namelijk behoorlijk verpest en dat was niet fijn.
Ook ben ik een poosje niet erg aanspreekbaar geweest na de keizersnede omdat ik me niet lekker voelde. Maar goed, ik zal het allemaal op me af laten komen..
Ik kan er toch niks aan veranderen verder en het moet toch gebeuren..
Dat ik straks mijn kleine mannetje in mijn armen mag houden maakt alles ruimschoots goed!
En dat mijn dochter haar broertje voor het eerst mag ontmoeten natuurlijk!
Wat zal dat een mooi moment zijn! Ik voel me heel gezegend dat ik het nogmaals mee mag maken om mama te worden!
En wat ben ik mijn donor dankbaar dat hij dit mogelijk heeft gemaakt voor mij. Dat er iemand is die het je toevertrouwd zijn nageslacht aan jou te schenken.
Het mooiste cadeau en daarbij ook het mooiste compliment dat je als vrouw van iemand als geschenk zal kunnen ontvangen. Heel erg bijzonder!

17 oktober 2016

36 weken en 2 dagen vandaag! Wauw wat gaat dat snel!
Mijn dochter werd met precies 36 weken geboren, dus het record heeft deze kleine man al verbroken!
Hij ligt behoorlijk strak in mijn buik, dus soms voelt het wat ongemakkelijk. Je ziet soms een mega dikke bult aan één kant. Ik wrijf er dan zachtjes over en dan gaat hij anders liggen. Je merkt dat hij echt al zo groot is dat hij krap komt te liggen. Afgelopen vrijdag heb ik een afspraak bij de gyn gehad, even van alles besproken. Gelukkig heb ik ook toestemming gehad van hem om een vriendin mee te nemen die fotograaf is. Zou natuurlijk geweldig zijn om mooie foto’s te hebben van het moment suprème! Ik heb de datum al gekregen!!
Ik weet dus al wanneer ik de kleine man uiterlijk ga ontmoeten!
Natuurlijk kan hij ook zelf besluiten dat het spontaan gaat beginnen en dan zal het eerder zijn. Er komen toch spannende dingen aan!

Dit was geschreven door Stephanie.

******

Mijn aanvulling

In haar verhaal schreef zij over een vriendin die fotograaf is, die op de OK mee mag. Helaas kon zij toch op het laatste moment toch niet aanwezig zijn. Ik had ook al eerder kennis gemaakt met Stephanie bij een workshop voor newborn fotografen. Omdat ik eerder ook had aangegeven dat ik graag een keizersnede wilde fotograferen, zijn we dus verder in gesprek gegaan. Een kleine twee weken voor de keizersnede hebben we koffie gedronken en diverse dingen doorgesproken.

Een geplande keizersnede op maandag 7 november, werd een onverwachtse keizersnede op 3 november. Donderdagmorgen heb ik even contact met Stephanie, is alles rustig? Want ik ga een dagje met mijn moeder op pad…. “nee” was het antwoord van Stephanie, ik heb een hele onrustige nacht gehad, maar nu gaat het wel weer, waarschijnlijk oefen weeën. Met dit in mijn achterhoofd heb ik toch maar mijn camera meegenomen naar de KreaDoe. En heb tegen Stephanie gezegd mij echt een aantal keer te bellen als het toch zo ver was, omdat ik het misschien niet zou horen in de Jaarbeurs. Na een dag slenteren op de KreaDoe, had ik geen telefoontje gekregen gelukkig,  op naar huis daar al mijn prachtige inkopen bekeken ;) , waaronder twee prachtige achtergronddoeken voor de newborns en mooi verpakkingsmateriaal voor de cadeaubonnen.

Ondertussen ben ik voor het eten gaan zorgen, macaroni. Ik was het zat, beentjes even lekker omhoog… voor heel eventjes…  want toen kwam er een telefoontje van Stephanie om 18.40uur.  Mijn vliezen zijn gebroken en ik heb heel regelmatig weeën en we (de ouders van Stephanie en haar mooie dochter van bijna 6) gaan nu naar het ziekenhuis. Oké, ik heb mijn tas gepakt en ook naar het ziekenhuis gesjeesd. Daar aangekomen was het voor Stephanie al behoorlijk zwaar, maar we moesten nog naar de verloskamer toe, we hebben haar snel in de rolstoel gezet, haar vader mocht haar rijden. Daar aangekomen, was het al snel duidelijk dat er haast gemaakt moest worden, om haar voor te bereiden voor de keizersnede. Helaas lukte het niet goed om het infuus te prikken. Stephanie had echt al serieuze weeën, en Hat veel moeite om de weeën op te vangen, ik merkte dat haar dat paniek gaf, en probeerde samen met haar de ademhaling op te pakken, ( dit had ik geleerd bij mijn Hypnobirthing cursus). Ik merkte dat dit inderdaad lukte. Zij had natuurlijk niet verwacht dit mee te maken, omdat ze een keizersnede zou krijgen. Dit viel dus erg tegen. Om 20.55uur waren we op de OK voor mij de eerste keer, ik wist niet of ik het zou kunnen, ze gaan natuurlijk toch snijden, kan ik daar tegen? Ga ik onderuit, zoals veel vaders ook doen? Gelukkig had ik heel lief personeel om mij heen, die mij erg goed begeleidde. De keizersnede zelf ging erg goed, dat mondkapje, dat vond ik wel lastig, daardoor krijg je het toch een beetje lastig met ademen. Maar wat was het GAAF. Ik kon zonder problemen fotograferen, alleen toen Gabriël echt boven de buik uit kwam, stonden daar 2 groene jassen in mijn beeld, beetje jammer, maar ben toch erg tevreden met het resultaat van deze eerste keizersnede!

I could stay awake just to hear you breathing
Watch you smile while you are sleeping
While you’re far away dreaming
I could spend my life in this sweet surrender
I could stay lost in this moment forever
Every moment with you is a moment I treasure
-Aerosmith